ဘုရားစကားနားေထာင္ၿပီး နိဳင္ငံေရး လူမွဳေရး ဘာသာေရး ပညာေရးေတြ ၾကိဳးစားေနပါတယ္ ဒကာေတာ္ ဦးညႊန္႔ေရႊ

  “ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ မပါ၀င္ေစခ်င္ဘူး၊ သာသနာကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ဗုဒၶရဲ့ ၀ိနည္းအတုိင္း ဗုဒၶရဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ့္အစား တမဂ္ တဖိုလ္ေပါက္ေအာင္ လုပ္ျပီးေတာ့ လူထုကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေတြေဟာႏိုင္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြျဖစ္ေစ ခ်င္တယ္” ။

ယခုေဖာ္ျပလုိက္သည့္ စာသားမွာ မတ္လ ၂-ရက္ေန႔ ည ဘီဘီစီရဲ့ လြတ္လပ္အေတြး ေဆြးေႏြးဖလွယ္ အစီ စဥ္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ဦးညြန္႔ေရႊ၏ပါ၀င္ေဆြးေႏြးခ်က္ စကားကိုေကာက္ႏႈတ္ ေဖာ္ျပလုိက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ယင္းေဆြးေႏြးမႈ အစီစဥ္တြင္ ဦးညြန္႔ေရႊ၏ ရဲ့ေဆြးေႏြးခ်က္ကို အေပၚယံၾကည့္ပါက ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ား အေပၚတြင္ထားရွိသည့္ ၄င္း၏ေစတနာေကာင္းကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳၾကရမည္ ျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ တစ္ခါတရံတြင္ ေစတနာ ေကာင္းကိုအေျခခံထားေသာ္လည္း လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုကလြဲမွားေနခဲ့ပါလွ်င္ ေအာင္ျမင္မႈမွ ေ၀းသြား ႏိုင္သလို အခ်ိန္လည္း ၾကာျမင့္ သြားႏိုင္သည္။ ပို၍ဆိုးသည္မွာ မွားယြင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းကို အမွန္ဟု မ်ိဳးဆက္ သစ္တို႔ အထင္မွတ္ သြားတတ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

လူအမ်ား၏ဦးေႏွာက္ထဲတြင္ စြဲျမဲေနသည့္ ကိစၥရပ္တစ္ခုမွာ ဘာသာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသည္ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း သဖြယ္ ေတြးထင္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္ ဘာသာေရးကို ၄င္းတို႔ႏိုင္ငံေရးအတြက္ျဖစ္ေစ ကိုယ္က်ိဳး စီးပြါးတစ္ခုအတြက္ျဖစ္ေစ အသံုးခ်လိုသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ မ်ဥ္းျပိဳင္အျဖစ္အသံုးျပဳတတ္ၾကေလ သည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္ ဘာသာေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသည္ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္းအျဖစ္ မယူဆႏိုင္သလို မ်ဥ္းျပိဳင္တစ္ခု အျဖစ္လည္း မယူဆႏိုင္ေပ။ ႏိုင္ငံတစ္ခု လူအဖြဲ႔အစည္း တစ္ခု၏ တည္ျငိမ္ ေအးခ်မ္းေရးအတြက္ အာဏာစက္သည္လိုအပ္သလို ဓမၼစက္မွာလည္း မရွိမျဖစ္လိုအပ္ လွေပသည္။ ဓမၼစက္လႊမ္းမိုးမႈမရွိသည့္ မည္သည့္အာဏာစက္မဆို စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈရလာဒ္မ်ိဳးကို ေပးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဘာသာေရး၏ အထိမ္းအကြပ္ ဘာသာေရး၏အဆံုးအမ လမ္းညႊန္မႈမ်ားသည္ ဓမၼစက္လႊမ္းမိုးေရးဖက္ကို ဦးတည္ေနသည္ဆိုသည္မွာ ျငင္းပယ္၍ မရႏိုင္ေပ။ ဗုဒၶဘာသာ၏ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို လက္ေတြ႔က်က် ေလ့လာၾကည့္ပါက ႏိုင္ငံေရး စီးပြါးေရး လူမႈေရးစသည့္ အေရးကိစၥေပါင္းမ်ားစြာ ပါ၀င္ေနသည္ကို ေတြ႔ရွိရေပလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ဗုဒၶဘာသာႏွင္႔ ယင္းအေရး ကိစၥမ်ား မသက္ဆုိင္ခဲ့ပါက အက်ိဳးမရွိသည္ကိုေျပာဆိုေတာ္မမူသည့္ ျမတ္စြာဘုရား အေနျဖင့္ မူလကတည္းက ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္ ကပင္ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ၀င္စံေတာ္မူႏိုင္ေသာ္ျငားလည္း ငါသိသလို သတၱ၀ါအမ်ားကို သိရွိေစရမည္၊ ငါ ဆင္းရဲ ဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္သလုိ သတၱ၀ါအမ်ားလည္း လြတ္ေျမာက္ေစရမည္၊ ငါ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲ အေပါင္းမွ ကူးေျမာက္သလို သတၱ၀ါအေပါင္းကိုလည္း ကူးေျမာက္ေစရမည္ဟူသည့္ သတၱ၀ါတို႔အေပၚ မဟာကရုဏာၾကီးမားစြာျဖင့္ ပါရမီေတာ္ၾကီးမ်ားကို ကမၻာေပါင္းမ်ားစြာ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာျဖင့္ ျဖည့္က်င့္ ေတာ္မူခဲ့သည္။ ယင္းကဲ့သို႔ ဘုရားမျဖစ္မွီ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခုတည္းကပင္ ဗုဒၶဘာသာ၏ အဓိက ဦးတည္ခ်က္က ဘာလဲဆိုသည္မွာ ထင္ရွားေနသည္။

သိဒၶတၴမင္းသားတစ္ျဖစ္လည္း ေဂါတမဘုရားအေလာင္းေတာ္ၾကီးသည္ မဟာသကၠရဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္ ကဆုန္ လျပည့္ေန႔ည၏ ေနာက္ဆံုးယံတြင္ သဗၺညုတဉာဏ္ေတာ္ၾကီးကို ရရွိေတာ္မူျပီး ေလာကသံုးပါး၌ အတုမရွိ ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိေတာ္မူခဲ့ျပီးေနာက္ ပထမ၀ါ၌ပင္  ေနာက္လိုက္ တပည့္သံဃာအပါး ၆၀-ရရွိေတာ္ မူခဲ့သည္။ ၄င္းသံဃာေတာ္အပါး ၆၀ ကို မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သည့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္မွာ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ အထူးသျဖင့္ ထိုထိုအေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဗုဒၶ၀ါဒ၏ ပါ၀င္ပတ္သက္မႈမ်ားကို နားလည္မႈ လြဲမွားေနၾကသူမ်ားအတြက္ မွတ္သားဖြယ္ရာ ေကာင္းလွ ေပသည္။ သံဃာေတာ္အပါး ၆၀-ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့သည္မွာ “ရဟန္းတုိ႔ ‘ လူအမ်ားရဲ့ အစီးအပြါး အလို႔ငွါ လူအမ်ားရဲ့ ခ်မ္းသာ သုခအလို႔ငွါ ခရီးထြက္ၾက စသည္တို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းစကားရပ္သည္ ေျမာက္မ်ားလွစြာေသာ ဘုရားရွင္၏ စကားေတာ္မ်ားထဲမွ အစိတ္အပိုင္း ေလးတစ္ခုမွ်သာျဖစ္သည္။

ဦးညြန္႔ေရႊ ေျပာသြားခဲ့သည့္ “သာသနာကို သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ ဗုဒၶရဲ့ ၀ိနည္းအတုိင္း ဗုဒၶရဲ့ စကားကို နားေထာင္ျပီး” ဆိုသည့္စကားတြင္  ဗုဒၶ၏ စကားေတာ္မ်ားက ဘာေတြနည္းဆိုသည္ကို ၄င္းအေနျဖင့္ ေလ့လာရန္ပ်က္ကြက္ေနပံုရသည္။
 
အျပစ္သင့္ျခင္းဆိုရာ၀ယ္ မလုပ္အပ္ မလုပ္သင့္သည္ကို ျပဳလုပ္မိ လြန္က်ဴးမိျခင္းေၾကာင့္ အျပစ္သင့္ ေရာက္ရသကဲ့သို႔ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္သည္ကို မလုပ္ျခင္းမွာလည္း အျပစ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္ေလသည္။

 

ဗုဒၶဘာသာ၏ မွတ္တမ္းျဖစ္သည့္ ပိဋကတ္သုံးပံုကို ျပန္ေလ့လာၾကည့္ပါက ျမတ္ဗုဒၶသည္ တစ္မဂ္ တစ္ဖိုလ္ ကိစၥေလာက္ကိုသာေဟာေတာ္မူခဲ့တာမဟုတ္ေပ၊ ဦးညြန္႔ေရႊ ေျပာသြားခဲ့သည့္ စကားထဲတြင္ “ရဟန္းသံဃာ ေတာ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးလုပ္မယ့္အစား တစ္မဂ္ တစ္ဖိုလ္ေပါက္ေအာင္လုပ္ဖို႔” ဆိုျပီး တိုက္တြန္း သြားခဲ့သည္ ကိုလည္း ၾကားလိုက္ရသည္။ ဤေနရာတြင္ ႏိုင္ငံေရးဆိုသည္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ နားလည္ ေအာင္ ေလ့လာဖို႔လိုအပ္လွေပသည္၊ လူအပါအ၀င္ သက္ရွိသတၱ၀ါေပါင္းမ်ားစြာရွိေနသည့္ ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမ်ိဳးအက်ိဳးအတြက္ မိမိတို႔စြမ္းႏိုင္သည့္ဖက္မွ လုပ္ေဆာင္ ေနၾကျခင္းသည္လည္း ႏိုင္ငံေရးပင္ မဟုတ္ပါလား။ တမဂ္ တဖိုလ္-ဆိုသည့္ ကိစၥထဲတြင္အစာအာဟာရ စားေသာက္မွီ၀ဲသံုးေဆာင္ မႈစသည္မ်ားမပါ၀င္ေပ။ ယင္းစား ေသာက္မႈ စသည့္ ကိစၥမ်ားရပ္မ်ားသည္ ေလာကီကိစၥမွ်သာျဖစ္ေပ သည္။ ေလာကီ ေလာကုတ္ကိစၥမ်ားကိုခြဲျပီး ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအေနျဖင့္ ေလာကုတၱရာကိစၥ မ်ားနဲ႔သာ သက္ဆိုင္သည္ ေလာကီကိစၥမ်ားႏွင့္ မသက္ဆုိင္ရဟု ကန္႔သတ္လိုက္ပါလွ်င္ အစာအာဟာရ စားေသာက္ မႈမ်ားပင္ ေရွာင္က်င္ရေပေတာ့မည္။ ေလာကမွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းသည္ပင္ ေလာကုတၱရာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ေလာကမွ မလြတ္ေျမာက္ေသးမွီ ေလာကအလုပ္ ေလာကီအလုပ္မ်ားကို လုပ္ေနရျခင္းမွာ အထူးအဆန္း မဟုတ္သလို ေလာကီကိစၥရပ္တိုင္း မွာလည္း အျပစ္ရွိသည္ဟု သတ္မွတ္၍ မရႏိုင္ေပ။ မိမိလုပ္ေဆာင္သည့္ လုပ္ရပ္ အျပစ္ကင္းစင္ဖို႔သာ လုိအပ္ပါသည္။ ဘုရားေဟာေတာ္မူထားသည့္ ပိဋကသံုးပံုကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လိုက္လွ်င္ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္၊ ေကာင္းမႈကို ေဆာင္ျပီး၊ မိမိိစိတ္ကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ထားေရး ဆုိသည့္ အခ်က္သံုးခ်က္ကိုေတြ႔ရေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ ႏိုင္ငံႏွင့္ မိမိတို႔လူမ်ိဳး ေကာင္းက်ိဳးတုိ႔ အတြက္ လုပ္ေဆာင္ ေျပာဆိုေနျခင္းမွာ အျပစ္တစ္ခုလားဟုပင္ ျပန္လည္ျပီး ေမးခြန္း ထုတ္ရေပလိမ့္မည္။

“တမဂ္ တဖိုလ္ေပါက္ေအာင္ လုပ္ျပီးေတာ့ လူထုကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေတြေဟာဖို႔” ဆုိုျပီးလည္း ယင္းအစီစဥ္တြင္ ဦးညႊန္႔ေရႊမွ တုိက္တြန္းသြားခဲ့သည္။ လူထုကုိ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး တရားေတြေဟာဖို႔ ဆိုသည့္ကိစၥတြင္ တမဂ္ တဖိုလ္ေပါက္ေအာင္ လုပ္ျပီးမွ တနည္းအားျဖင့္ မဂ္ဖိုလ္၇ျပီးမွ ေဟာေျပာလို႔ရပါသလား ဟုေမးလိုက္ခ်င္သည္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွ သံဃာေတာ္ ေတြက ေရာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတရားေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဟာေျပာခြင့္ရၾကပါရဲ့လား ဆိုသည္ကိုလည္း စဥ္းစားေစ ခ်င္သည္။ ရဟန္းသံဃာ တနည္းအားျဖင့္ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းၾကီးကို မိမိေဟာေဖာ္ ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့သည့္ တရားေတာ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဟာေျပာပို႔ခ်ေရး တို႔အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ တည္ေထာင္ထားေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ထိုေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ ေဟာေတာ္ မူခဲ့သည့္တရားေတာ္မ်ားက ဘာေတြျဖစ္သည္ မည္မွ်က်ယ္၀န္းသည္ဆုိသည္တို႔ကို ေလ့လာသင့္ ၾကေပသည္။ဘာသာအယူ၀ါဒတစ္ခုနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး ေဆြးေႏြး ေ၀ဖန္ေျပာဆိုၾကရာတြင္ မိမိေျပာဆို ေဆြးေႏြးမည့္ ယင္းအေၾကာင္းအရာကိစၥနဲ႔ ဆက္စပ္ေနသည္မ်ားကို ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် ေလ့လာမႈမရွိပဲ မိမိကိုယ္္ပိုင္အသိအျမင္ အေတြးအေခၚမွ်ျဖင့္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးပါက အဂတိတရားမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈ ေအာက္တြင္သာ အဆံုးသတ္သြားႏိုင္ျပီး ေနာင္လာ ေနာက္သားတို႔အတြက္မွာလည္း အမွားကိုပင္ အမွန္ဟု အထင္ေရာက္သြားႏိုင္သည္။

အေတြးမွား အယူမွား မ်ိဳးေစ့မ်ားကို အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔၏ ႏွလံုးသားဥယ်ာဥ္၀ယ္ မစိုက္ပ်ိဳး မိၾကေစ ဖို႔  တိုက္တြန္းလို္က္ရပါသည္။

အရွင္ဥကၠ႒ -သီရိလကၤာ

သာသနာနွင္႔ နိဳင္ငံအတြက္ အားထုတ္ေရးသားၿပီး၊ လူငယ္ေတြ လူၾကီးေတြကို အမွတ္မမွားရေအာင္ 

အတုယူမမွားရေအာင္ - စစ္အာဏာရွင္မ်ားကုိယ္တုိင္က ၿပည္သူေတြနွင္႔ ဗဟုသုတနည္းၾကတဲ႔ ရဟန္းအခ်ဳိ႔ကုိ ဘုန္းၾကီးနိဳင္ငံေရးမလုပ္ရဆုိတဲ႔ အေတြးႏွင္႔ အဆိပ္ပင္ကို ရုိက္ခ်ဳိေပးေသာ

စာေရးသူ အရွင္ဥကၠ႒ အား ပူေဇာ္ဦးခိုက္လွ်က္ ေမေမ႔သား ရွင္ဝါႏွင့္စာေရးသူအားေက်းဇူးတင္ပါသည္... စက္တင္ဘာထာ၀ရ